Steeds vaker zie je het op sociale media verschijnen. Influencers die in beeld verschijnen met kinderen uit Kenia, India of de Filipijnen. Rennende amateuratleten filmen hun interactie met jonge jongens in sportkleding. Reizigers geven op camera een pop of voetbal aan een kind in een sloppenwijk. De beelden zijn vaak voorzien van warme muziek, slow motion beelden en een uitnodiging om te doneren. Maar achter dit ogenschijnlijk nobele doel ligt een ongemakkelijke waarheid die steeds meer vragen oproept over privacy, machtsverhoudingen en digitale kinderbescherming.
Typify ziet een duidelijke trend waarin goede bedoelingen samensmelten met persoonlijke branding. De beelden van blije kinderen en dankbare moeders leveren immers likes op, bereik en soms zelfs sponsorcontracten. De drempel om dit soort content te maken ligt laag, zeker in landen waar wetgeving op het gebied van portretrecht en kindbescherming nog in de kinderschoenen staat. In veel westerse landen zouden dit soort beelden niet eens gedeeld mogen worden zonder expliciete toestemming van ouders of voogden. Maar die zorgvuldigheid lijkt op vakantie vaak ver te zoeken.
Wat deze ontwikkeling pijnlijk duidelijk maakt is hoe ongelijk de digitale wereld is ingericht. Kinderen in Europa of de VS worden steeds beter beschermd tegen online uitbuiting, terwijl hun leeftijdsgenoten in armere regio’s nog te vaak worden gezien als achtergronddecor voor een feelgoodvideo. Het gaat dan niet alleen om eenmalige filmpjes maar om blijvende zichtbaarheid. Deze kinderen staan ongewild voor altijd op het internet, vaak zonder enige controle of inspraak.
De intenties van de influencer zijn niet altijd slecht. Soms willen ze echt iets goeds doen. Maar Typify stelt de vraag of dat voldoende is. Is het goeddoen wanneer je er zelf beter van wordt? Is het helpen wanneer je zonder context een gezicht de wereld in slingert? De grens tussen oprechte hulp en sociale media strategie is flinterdun.
Wat nodig is, is meer bewustzijn. Niet alleen bij influencers maar ook bij kijkers. Want elke like is een vorm van goedkeuring. Elk gedeeld filmpje draagt bij aan het idee dat dit normaal is. Misschien moeten we vaker vragen stellen. Waarom filmen we kinderen? Waarom publiceren we hun gezichten? En vooral wie wordt er echt geholpen?
Bij Typify geloven we dat reflectie de eerste stap is naar verandering. Niet om te veroordelen maar om te begrijpen wat we doen en wat het effect is. Want in een wereld waarin iedereen een camera heeft, is het tijd om opnieuw te kijken naar wat verantwoordelijkheid betekent.
Met Typify blijf je bij en soms zelfs een stapje voor.
Typify 