De jongste generatie kiezers heeft iets gedaan wat geen enkele peiling had voorspeld. Ze heeft afgerekend met de oude indeling van links en rechts. Niet ideologie, maar realisme bepaalde de toon. De uitslag van de exitpolls liet een land zien dat geen behoefte meer heeft aan schreeuwers of redders, maar aan politici die gewoon doen wat werkt.
D66 was afgeschreven. Na Kaag leek de partij uitgeblust en richtingloos, maar Jetten bracht iets terug wat in Den Haag zeldzaam is geworden. Menselijkheid. Hij sprak niet over idealen maar over haalbare verandering. Jongeren herkenden dat. Ze zijn opgegroeid in een wereld waar grote woorden weinig betekenen en oplossingen tellen. Ze willen bestuur dat werkt, geen morele toespraken.
Volt had ooit datzelfde imago van vernieuwing. Jong, Europees en vooruitstrevend. Maar de partij verloor zichzelf in morele zuiverheid en symbolische politiek. Te veel preken, te weinig plannen. Wat begon als een fris alternatief werd een echo van het oude links. GenZ haakte af. Ze hebben genoeg van partijen die vooral vertellen wat ze moeten voelen.
Frans Timmermans bleef spreken in de taal van gisteren. Hij had het over solidariteit, arbeid en loon terwijl jongeren allang weten dat hun leven niet past in dat industriële tijdperk. Ze verdienen op nieuwe manieren, bouwen zelf iets op, en willen dat de overheid niet hindert maar helpt.
De PVV verloor omdat woede niet meer verkoopt. Het is de generatie van nu die de toon zet, niet de generatie van vroeger. Ze kiezen niet voor protest maar voor perspectief. Ze zijn realistisch, niet naïef. Ze weten dat verandering alleen lukt met kennis, technologie en fatsoen.
D66 won deze ronde niet omdat ze links is, maar omdat ze nuchter is. Omdat ze het midden terugbrengt zonder laf te zijn. De kiezer koos niet voor idealen maar voor inzicht. De spiegelverkiezing van 2025 laat zien dat de toekomst niet toebehoort aan links of rechts, maar aan mensen die met beide benen in de realiteit staan.
En die realiteit heeft een naam gekregen. GenZ. De generatie die niet wacht tot iemand hen redt, maar zelf bepaalt wie er nog mee mag doen.
