De moord op de zeventienjarige Lisa in Abcoude schokte Nederland. Politie en Openbaar Ministerie verklaarden dat de identiteit en nationaliteit van de verdachte nog niet officieel bevestigd zijn en dat ze daarover geen uitspraken kunnen doen.
Toch kwam er buiten Nederland een opvallend geluid. Dr. Umar Al-Qadri, een Pakistaans-Ierse imam die vaker spreekt over integratie en extremisme, plaatste op 26 augustus 2025 op X een bericht waarin hij terugkwam op een eerdere uitlating. Daarin had hij gesteld dat de verdachte een “Pakistaanse vluchteling van 22” zou zijn. In zijn rectificatie schreef hij: “I would like to clarify my earlier tweet regarding the horrific attack on Dutch teenager Lisa”. Hij benadrukte dat afkomst nooit een excuus kan zijn en dat de volledige verantwoordelijkheid bij de dader ligt.
Wat opvalt is dat Nederlandse media dit nauwelijks hebben opgepikt. Terwijl buitenlandse stemmen wel aandacht besteedden aan de uitlatingen van Al-Qadri, bleef het in Nederland stil. Dat zegt veel over de manier waarop redacties afwegen. Enerzijds willen ze voorkomen dat migranten gestigmatiseerd worden, anderzijds kiezen ze er daarmee voor om een opvallend onderdeel van het debat te negeren.
Tegelijkertijd plaatsen veel media het drama rond Lisa in een breder kader. Geweld tegen vrouwen wordt gepresenteerd als een maatschappelijk probleem en vaak als een “mannenprobleem” in het algemeen. De spanning ontstaat zodra er een mogelijke culturele of nationale component wordt genoemd. Dan blijft het stil.
Die selectieve aanpak maakt de discussie niet rijker, maar juist armer. Want het probleem is groter dan alleen asielzoekers, maar ook groter dan “alle mannen”. Het gaat om een complex web van maatschappelijke, culturele en persoonlijke factoren. Als media kiezen om één kant sterk te benadrukken en een andere kant te negeren, verliezen ze de nuance die zo hard nodig is.
Het bericht van Al-Qadri toont vooral aan hoe snel informatie binnen gemeenschappen circuleert en hoe zorgvuldig men met die informatie moet omgaan. Zijn rectificatie was terecht en nodig, maar de stilte in de Nederlandse pers roept wel de vraag op of wij soms te voorzichtig zijn. Een open debat waarin zowel maatschappelijke patronen als culturele dimensies benoemd worden, zou meer recht doen aan de werkelijkheid.
Typify 